Πάνω μου γέρνει ένας σακάτης ουρανός
ριγούν τ' αστέρια, πέφτουν στο αδιάβροχό μου
είναι συνήθεια που έχω από μικρός
ν' αγαπάω ό,τι με σπρώχνει στο χαμό μου
Υφαίνω σάβανα με ήλιους παιδικούς
αναρωτιέμαι αν θα βρω κάποιο σου χνάρι
μαθαίνω νέα σου από δαίμονες τρελούς,
απ' αστροναύτες που σε είδαν στο φεγγάρι
Κάνω παρέα με λεπρούς που θέλουν χάδια
μ' άγια ρεμάλια και μυαλά σακατεμένα
κατατρεγμένους που αγκαλιάζουνε σκοτάδια
μήπως ακούσω και μου πουν κάτι για σένα
Και έτσι βυθίζομαι στην άβυσσο μ' απόγνωση
αφού μακριά σου έτσι κι αλλιώς είμαι χαμένος
η αγάπη είναι ένας σκύλος απ' την κόλαση
και εγώ έχω φτάσει εκεί και την προσμένω.
...και να θυμόμαστε πως ο χρόνος αναμονής τείνει στο άπειρο...
είναι τίτλος ποιητικής συλλογής του Charles Bukowski
2 σχόλια:
Ευχαριστώ..Γιατί αν δεν ήσουν εσύ μάλλον θα είχα ακόμα μ'oνο "το γύρο της μέρας σε ογδόντα κόσμους" και θα 'ταν κρίμα.
Και μόλις τώρα βάζει Διάφανα Κρίνα και στον imagine..
Πάλι το Μέρες Αργίες βέβαια αλλά εντάξει!
Σ'όλα τα μπουμπουκάκια..*
Να 'σαι καλά... Όντως τις Κυριακές μετά 12 οι ΚΣύλινες μελωδίες του imagine είναι υπέροχες.
Είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή θα παίξουν και κάτι άλλο από Κρίνα.
//Καληνύχτα σας
Δημοσίευση σχολίου